Hij heeft ook kennis gemaakt met de geitjes, schapen en onze pony Bonnie en de andere paarden die daarop stal staan. Hij was voor het eerst een beetje onder de indruk maar dat was gauw over.
Tijdens de wandelingen gaan ze nu regelmatig alle drie tegelijk los. Mazzel blaft niet steeds meer naar de mensen die we tegen komen en het komen gaat steeds makkelijker. Ook Bobbie blijft goed bij ons en komt netjes als je hem roept.
Helaas begint Bobbie verkouden te worden. Gelukkig heeft hij geen koorts, eet goed en is vrolijk en speels. Ook groeit hij goed. Maar jammer genoeg ook weer af en toe diarree. Dan krijgt hij weer kip met rijst. Het gaat op en af. Hij is wat aan de magere kant maar dik zal hij vast niet worden omdat hij zoveel beweegt. Hij heeft nu een eigen bench en slaapt daar heerlijk in.
De kinderen willen dat Bobbie bij ons blijft. Hoe langer hij er is, hoe moeilijker het wordt om hem te laten gaan. Lianne, de oudste wil hem wel van haar zakgeld adopteren. Ook wij vinden hem een schatje. Het is een hele leuke pup die best al wel goed luistert. Ook is hij bijna zindelijk, hij gaat regelmatig naar buiten voor een plasje en binnen gebeuren steeds minder ongelukjes. We twijfelen zelf ook, zullen we dan toch maar..... Maar we hadden juist voor een volwassen hond gekozen omdat we weten hoeveel tijd er in een goede opvoeding gaat zitten. En die heeft Bobbie echt wel nodig.
