Maart 2009: Bobbie

Erica heeft een nieuw opvanghondje, Bobbie. Hij moest herplaatst worden omdat hij niet zo goed om kan gaan met de jonge kindjes in het gezin. Op de hei leeft hij zich helemaal uit, spelen doet hij graag en hij is niet de enige.... Hoewel hij totaal niet reageert op zijn naam blijft hij wel goed bij de roedel. Hij is wat aan de mollige kant maar zal de extra kilootjes vast snel kwijt zijn.

Als we naar huis gaan doe ik de honden en riemen in de auto en sluit de klep. Helaas liggen bij de riemen ook mijn sleutels en alle deuren zitten op slot, domdomdom. Gelukkig is manlief thuis en komt ons redden met de reservesleutel, net voor de bui losbreekt is hij er.......

eind maart 2009

Zaterdag 21 maart wandelen we samen met Erica op de hei, het is prachtig weer. Fino mag hier voor het eerst los. Heerlijk vindt hij het. Hij rent alle kanten op maar als ik fluit is hij er snel weer. Gelukkig volgt hij Suus niet dus ook zij kan lekker haar gang gaan.










De kinderen spelen op de enorme zandbult, op het eind van de wandeling blijven we daar even. Ineens is Zorro weg en horen we hem blaffen. Suus gaat meteen naar hem toe. We weten meteen hoe laat het is, wilde zwijnen..... Omdat Zor op dezelfde plek aan de rand van het bos blijft blaffen gaan we voorzichtig kijken, de kinderen en Fino blijven op de bult. Fino wil met ons mee en regelmatig horen we hem protesteren.
Suus komt wel meteen naar ons toe maar Zor zit een joekel van een zwijn met jong aan te blaffen. Hoewel moeder zwijn steeds naar hem uitvalt blijft hij ondanks mijn roepen met het uitdaagspelletje doorgaan. Omdat ik wat dichterbij kom gaat de zwijnen lopen maar hij gaat er achteraan. Heeft hij zulke grote oren maar luisteren ho maar..... Omdat het geen zin heeft te volgen gaan we terug en niet veel later komt Zorro zelf weer aanlopen. Wat hij toch met die beesten moet, geen idee..... koeien en paarden laat hij wel met rust. Sinds ze een groot deel bos gekapt hebben om er zandverstuiving van te maken zitten de zwijnen bij de wegen en parkeerplaatsen. Het is te hopen dat ze als er weer jongen worden geboren dieper in de bossen blijven.


Zorro en Fino spelen regelmatig samen, er zit wel wat machtsstrijd bij. Fino is aardig dominant maar Zorro is lichamelijk groter en sterker. Het is leuk om naar te kijken. Suus doet deze keer niet mee maar bekijkt het lekker lui vanaf de trampoline.







Als de buren met gereedschap in de tuin bezig gaan, wordt Fino weer onrustig. Dat soort vreemde omgevingsgeluiden is nog wennen voor hem.



Zondag wandelen we bij de Rijn, ook de eerste keer voor Fino. Lekker uitwaaien, rennen en spelen. Suus luistert totaal niet en gaat haar neus achterna maar Fino blijft goed bij ons.

maart 2009: Fino

Fino is lief en braaf, hij is is veel meer Podenco en veel minder Herder dan wij dachten. Hij is erg met de omgeving bezig en niet zo met ons. Hij is ook kleiner dan op de foto's leek, maatje Suus dus zo'n 55 cm. Het is een beetje een mix tussen Suus en Zorro. Hij ruikt behoorlijk en zit onder de teken als we hem dinsdagavond laat mee naar huis nemen. Erica heeft hem voor ons uit België meegenomen omdat ze het geadopteerde hondje van haar zus gingen ophalen. Joanna is ook een schatje, een supervriendelijk erg lief hondje, in het echt nog veel leuker dan op de foto.

Joanna

Tijdens het naar huis rijden ligt hij rustig tegen mij aan. Thuis klikt het meteen met onze honden en ze maken even verder kennis in de tuin. Daarna naar binnen maar dat kent hij blijkbaar niet en blijft op afstand staan. We tillen hem naar binnen en als we de keukendeur opendoen staat hij oog en oog met Fortis onze kater. Fortis krijgt een megadikke staart en trekt nog net niet zijn neus op, weer zo'n bruine maar deze stinkt..... We besluiten meteen zoveel mogelijk teken weg te halen. De kat loopt ondertussen al gewoon tussen en onder de honden door. Daarna in bad en nog een paar laatste teken weggehaald. Fino ondergaat alles braaf. Na het afdrogen een pipetje tegen vlooien/teken tussen de schouderbladen en dan gaan we slapen.

Met de kids gaat ook prima. Het huiselijke leven is nog wat wennen. Hij markeert veel buiten maar moet nog leren dat binnen niet te doen. Hij is wel bench zindelijk dus 's nachts gaat goed. Gelukkig is het lekker weer buiten en gaan ze regelmatig de tuin in. Daar spelen ze heel wat af. De buitendeur staat 's middags open en hij loopt al snel in- en uit alsof hij nooit anders heeft gedaan.








Fortis vindt het allemaal prima, hij heeft gelukkig geen problemen met Fino, die vindt katten wel heel interessant. Fortis in de struiken of spelend en hij staat er meteen met de neus bovenop. Maar hij hoort bij zijn nieuwe leven en dat leventje bevalt Fino wel. Hij is snel gewend, is graag bij je in de buurt, maakt niets stuk, komt niet meer op het aanrecht en is ook al zindelijk. Buiten is nog veel een beetje spannend en is hij onrustig maar dat went ook wel. In het bos en op de hei heeft hij daar geen last van en hij geniet van de wandelingen. Zijn vacht ziet er al beter uit, minder droog en schilferig en hij is al wat minder mager. Suus en hij zijn veel samen, niet zo'n wonder want ze zijn hetzelfde type al is Fino gelukkig veel gehoorzamer en braver dan Suus....