Januari 2005

Zorro is weer helemaal beter en is behoorlijk actief. Het is een erg lieve, enthousiaste en tevreden hond. Hij is nu een paar keer in de bench een uurtje alleen geweest en dat gaat goed. Hij slaapt daar ook uit zichzelf in.

Af en toe maakt hij wel eens wat stuk maar hij moet ook nog leren waar hij wel en niet mee mag spelen. Het is ook allemaal nieuw voor hem. Vooral het speelgoed van Niekje is interessant. Niek speelt vaak vlak bij Zorro. Ze trekken veel samen op. Heel leuk om te zien. Niek vindt Zorro hartstikke lief en Zorro zoekt hem ook steeds op. Wel proberen we het kusjes geven (lebberen) wat te minderen. Hij vindt mij lief, hij geeft kusjes!!!zegt Niek dan.

Niek is jarig en wordt 4 jaar. Ook tijdens het verjaardagsfeestje gedraagt Zorro zich prima. Iedereen is verbaast dat hij al zo goed luistert en ze vinden hem allemaal erg leuk! Kan ook niet anders, het is gewoon een fantastische hond!

Vuilnisbakken en mensen met plasticzakken zijn al niet meer zo interessant. Maar Zorro schrokt nog steeds zijn eten naar binnen. Hij eet niet, hij vreet! Hij krijgt 2 keer per dag te eten, de dubbele portie dan wat hij voor zijn gewicht eigenlijk moet hebben. Hij begint al wat minder mager te worden en krijgt al wat meer bespiering.

Het is net een groot uitgevallen pup, heel slungelig in zijn bewegingen en een vreselijke lebberkont, is erg happerig en springt snel tegen je aan. Vooral als hij erg blij is, moeten wij hem wat afremmen. We leren hem i.p.v. te springen om een poot te geven. Ook gaan met Zorro een cursus volgen, algemene gehoorzaamheid en 22 januari gaan we beginnen.

Buiten gaat het ook nog steeds goed. Zorro speelt heel wat af met andere honden. Hij is al wat vrijer maar blijft wel in de gaten houden waar je bent en komt goed mee als je hem roept. We krijgen altijd hele leuke reacties. Hij is naar alle honden toe even lief en absoluut geen vechter. Als hij de honden te eng vindt, rent hij gewoon heel hard weg .... en hard kan hij!

Februari 2005

Zorro is gechipt maar staat nog niet op onze naam geregistreerd. Bij de dierenarts halen we een kaartje op dat moet worden ingevuld en verstuurd en dan zou het goed moeten komen. Het blijkt dat als het nieuwe baasje op tijd bekend is dat de registratie al in Spanje gebeurd en anders moet je het zelf nog even doen.

Zorro doet het prima op de cursus. Hij vindt het erg jammer dat hij niet met de honden daar mag spelen. Maar hij legt zich er al snel bij neer en doet goed zijn best.

Februari 2005: opvanggezin

Begin februari krijgen wij van Eveline een mail met foto van baby Willie. Er wordt een opvangadres gezocht voor hem en zijn mama Hope om de kleine te redden. Ze zitten nu in het grote asiel van Malaga, Malaga Pound en dat is geen veilige plaats voor een moeder met baby. Omdat Zorro het zo goed doet, besluiten wij om ze op te vangen.

Dinsdag 22 februari - we hebben Zorro dan precies 2 maanden - komen Hope en Willie aan op het vliegveld in Brussel. Omdat wij het niet redden om op tijd daar te zijn, haalt Ingrid (van Spaanse honden in nood in België) de hondjes op van het vliegveld en wij halen ze wat later weer bij haar op. We doen de kleine Willie meteen een halsbandje om, dan kan hij daar vast aan wennen. Regelmatig zit hij aan dat rare ding om zijn nek te krabben.

Tegen 11 uur 's avonds zijn we weer thuis. De terugreis met de honden samen in de bench ging prima. Ook de kennismaking met Zorro gaat probleemloos. Maar moeder is de baas! Ze krijgen alle drie een botje en liggen tevreden te knagen. Ze zijn even buiten geweest in de sneeuw in de tuin. Die avond slaap ik op de bank om de boel een beetje in de gaten te houden.

23 februari: de eerste dag

Hope begint zich al aardig thuis te voelen maar dat heeft een nadeel. Ze is erg dominant in huis. Buiten is het ruimer dus daar gaat het beter.

Zorro is duidelijk de mindere en mag binnen als het aan haar ligt nergens meer komen en hij begint daar toch wel een beetje de pest in te krijgen en gaat teruggrommen. Dat gaat met zoveel herrie en tandgeblikker te pas dat de kinderen het eng vinden. Ook zet Hope overal geursporen op af en rolt en wrijft tegen spullen aan.

Eten krijgen ze apart want anders is het meteen bonje. Zorro is heel erg op eten gericht en wil dan toch voorzichtig proberen of hij nog iets extra's te pakken kan krijgen. We kijken het even aan en gaan dan met de stem corrigeren. Maar Hope reageert daar nog niet op. Ze reageert ook erg fel. Op dat moment ziet ze je gewoon niet staan.

Ze sleept alle speeltjes in de bench en verdedigt die met hand en tand, zelfs Willie mag er niet aankomen! Ze laat hem zelfs rustig met Zorro spelen zolang ze maar niet bij haar in de buurt komen. Ik snap het wel, ze had eerst niets en dit is voor haar natuurlijk een eldorado. Het geeft Willie in ieder geval de vrijheid om zelf dingen zonder ma te ondernemen. Dat is voor allebei wel goed.

Verder is het een lieve hond en vindt het heerlijk om geaaid te worden, gaat er zelfs helemaal voor liggen. Kennelijk heeft ze nog niet eerder een baasje gehad. Ook is ze niet zindelijk in huis, wel in de bench net als Willie. Ze moet dus eerst weten wat wij bedoelen. We beginnen met Nee en Ja goed zo. Ze mag wat ons betreft best boven Zorro staan alleen maakt zij niet uit wat en wie waar mag komen.

24 februari: opvangdag 2

We besluiten de naam Hope te veranderen in Mazzel dat roept makkelijker. En Willie wordt Bobbie naar het pientere hondje van Kuifje.

De halsband om doen vindt Mazzel doodeng. Ze kruipt helemaal weg in de bench. Daar kan ik dan voorzichtig de halsband omdoen. Als we naar het park willen gaan, kan je merken dat ze nog nooit eerder aan de riem heeft gelopen. De kleine Bobbie heeft er helemaal geen problemen mee en met hem voorop en veel tegen Mazzeltje kletsen gaat het na poosje al iets beter. Mensen, die we tegen komen, vindt ze eng (vooral mannen). Zodra ze in beeld zijn, gaat ze blaffen.

Overdag gaan Mazzel en Bobbie regelmatig in de tuin (zindelijkheidstraining voor moeder en zoon!) en daarna mogen ze nog even binnen spelen maar dan gaan ze toch weer samen in de bench. Ze blijven namelijk spelen, heen en weer lopen en gaan anders helemaal niet liggen.

Bobbie lijkt onvermoeibaar maar zodra ze weer in de bench zijn, valt hij snel in slaap. Zo'n kleintje heeft toch behoorlijk wat rust nodig en zo krijgt hij dat. Af en toe horen wij hem drinken bij zijn moeder. Misschien is hij wel jonger dan 3 maanden. Ook is hij een beetje aan de diarree.

25 februari: opvangdag 3

Bobbie poept meer bloed en de diarree wordt erger. Hij is ook rustiger dan anders en heeft ook wat vieze oogjes. Hij heeft nog niet zo veel weerstand. 's Middags gaan we naar de dierenarts. Het blijkt darmontsteking te zijn. Hij krijgt 2 soorten pillen mee voor een kuur van 5 dagen.

Voorlopig mag hij alleen gekookte rijst met kip in kleine hoeveelheden verdeeld over de dag. Pas als de ontsteking over is mag hij een wormenkuur. Dan moeten meteen Mazzel en Zorro ook. De oogjes zijn licht ontstoken en die moeten een paar keer per dag met gekookt water worden schoongemaakt.

Hij weegt 3,9 kilo en Mazzel 25 kg. Zij is gesteriliseerd en de hechtingen moeten er over een paar dagen uitgehaald worden anders gaat het ontsteken. Mag ik zelf doen.....oeps, nog nooit eerder gedaan.

Ondanks dat Bobbie wel vaak buiten wordt neergezet gaat het vandaag binnen toch regelmatig mis. Hij zal het wel te koud vinden buiten. Mazzel houdt het wel de hele dag schoon dus dat gaat goed! Ze wil graag aangehaald worden en trekt veel naar Rik toe. Rik vindt haar ook leuk, ze is heel rustig in haar bewegingen en begint niet zoals Zorro meteen te lebberen. Ook gaan we even bij de buren op visite en daar gaat ze rustig naast mij liggen, geen enkel probleem.

Mazzel en Zorro gaan nu best goed samen maar je moet er wel bij blijven. Zodra ze even zonder één van ons zijn, gaat het mis dan valt Mazzel aan. Ze houdt zich duidelijk in als wij er zijn omdat ze nu weet dat wij dat niet willen. Al een hele verbetering dus.

Bobbie en Zorro gaat fantastisch samen. Bobbie speelt samen met Zorro in de bench met een knuffel. Heerlijk om naar te kijken. Mazzel ligt apart in haar eigen bench. Ze kan zelfs met Willie niet samen met iets spelen. Ze verzamelt spullen en dan moet iedere hond groot en klein er af blijven. Ze speelt er niet mee, ze stapelt het op achter in de bench en gaat er voor liggen waken. Wij kunnen het wel terugnemen.

Het gaat al beter

Het gaat goed met Bobbie. De medicijnen slaan aan. Vandaag geen bloed meer gepoept en al steviger. Binnen gaat het ook steeds beter. Mazzel valt al minder snel uit en de oudste 2 kids schrikken niet meer als ze dat doet maar zeggen inmiddels ook Nee tegen haar.

Verder is Mazzel heel lief, wil graag aandacht en wordt al waaks. De halsband omdoen vindt ze al wat minder eng en ze loopt goed mee aan de riem. Ze vindt het wel fijn dat Zorro vaak met Bobbie speelt. Die kleine is zeer fanatiek en dan heeft zij even rust. Zorro is een kanjer, hij doet het geweldig!!!

Begin maart 2005

De medicijnkuur van Bobbie is klaar (in een stukje leverworst ging alles zo naar binnen) en alle drie de honden zijn ontwormd. Bobbie had als enige behoorlijk veel wormen. Hij drinkt niet meer bij zijn mama sinds de diarree over is. De hechtingen bij Mazzel zijn er ook uit. De lieverd liet zich goed behandelen en het was eigenlijk helemaal niet moeilijk.

Mazzel blijft proberen spullen te verzamelen, speelgoed, sloffen of handschoenen het maakt niet uit. Je moet steeds op haar letten. Niet eenvoudig omdat we ook Bobbie in de gaten moeten houden dat hij niet in huis gaat plassen. Ook Niek, de jongste van net 4 jaar is lastig. Waarschijnlijk heeft hij het er toch een beetje moeilijk mee dat er nu zoveel aandacht naar de honden gaat.

Zorro is een schat, hij past zich zo makkelijk aan. Ook hij krijgt minder aandacht, zelfs het oefenen voor de cursus (algemene gehoorzaamheid) schiet er bij in. Maar daar merk je tijdens de les niets van, hij doet het erg goed. We krijgen steeds meer complimenten.

Het begint al te wennen drie honden tegelijk uitlaten zonder dat de riemen in de knoop raken. Bobbie mag nu ook mee met de avondwandeling en dan mag Mazzel los, overdag moet ze nog aan de riem. Er lopen dan teveel mensen, daar wordt ze onrustig van en gaat staan blaffen maar loopt niet met ons mee.

Ook het weer aanlijnen gaat moeilijk. Het duurt even voordat dat lukt. Maar er zit vooruitgang in. Of Bobbie of Mazzel zit aan de riem, voor de zekerheid. Ze blijven goed bij elkaar dan is het makkelijker om ze weer aangelijnd te krijgen. Op echt veilige stukken mogen ze even samen los.

De sneeuw vinden ze geweldig. Ook Mazzel vindt het heerlijk om los te lopen en ze kan enorm hard rennen!

Midden maart 2005

Het gaat steeds beter. Bobbie is een heerlijk, lief ventje met energie voor twee. Hij wil steeds met Mazzel en Zorro spelen, ook al is hij net uit geweest, en daarom gaat hij regelmatig in de ren, verplichte rust. Dan slaapt hij al snel op zijn knuffelbeer.



Hij heeft ook kennis gemaakt met de geitjes, schapen en onze pony Bonnie en de andere paarden die daarop stal staan. Hij was voor het eerst een beetje onder de indruk maar dat was gauw over.


Tijdens de wandelingen gaan ze nu regelmatig alle drie tegelijk los. Mazzel blaft niet steeds meer naar de mensen die we tegen komen en het komen gaat steeds makkelijker. Ook Bobbie blijft goed bij ons en komt netjes als je hem roept.

Helaas begint Bobbie verkouden te worden. Gelukkig heeft hij geen koorts, eet goed en is vrolijk en speels. Ook groeit hij goed. Maar jammer genoeg ook weer af en toe diarree. Dan krijgt hij weer kip met rijst. Het gaat op en af. Hij is wat aan de magere kant maar dik zal hij vast niet worden omdat hij zoveel beweegt. Hij heeft nu een eigen bench en slaapt daar heerlijk in.

De kinderen willen dat Bobbie bij ons blijft. Hoe langer hij er is, hoe moeilijker het wordt om hem te laten gaan. Lianne, de oudste wil hem wel van haar zakgeld adopteren. Ook wij vinden hem een schatje. Het is een hele leuke pup die best al wel goed luistert. Ook is hij bijna zindelijk, hij gaat regelmatig naar buiten voor een plasje en binnen gebeuren steeds minder ongelukjes. We twijfelen zelf ook, zullen we dan toch maar..... Maar we hadden juist voor een volwassen hond gekozen omdat we weten hoeveel tijd er in een goede opvoeding gaat zitten. En die heeft Bobbie echt wel nodig.

Eind maart 2005

Suzanne en Dennis willen heel graag kennis komen maken met Bobbie en willen hem graag gaan adopteren. We besluiten dat het voor Bobbie beter is om naar baasjes te gaan die voldoende tijd voor hem hebben. Als Suzanne en Dennis samen met hun hond Djones komen kennismaken, voelt het meteen goed. Bobbie heeft zijn mandje gevonden!

Na hun bezoek is Bobbie ineens weer enorm aan de diarree. Een dag later zit er ook weer wat bloed bij. Balen hoor!Op tweede paasdag (28 maart) wordt Bobbie opgehaald. Wij zijn blij voor hem ....maar wat zullen we hem missen. Hij krijgt een mooie Spaanse nieuwe naam: Paco.

Omdat hij nog zo aan het kwakkelen is gaan ze meteen de volgende dag met hem naar de dierenarts. Hadden wij anders ook gedaan, hij blijft jojoën en is nu best wel mager.

Paco blijkt Coccidiose te hebben (diarree veroorzaakt door een parasiet). Door de slechte levensomstandigheden komt dat veel voor in het grote asiel in Spanje. Gelukkig is het goed te behandelen met een medicijnkuur.

Het was een enorm drukke periode maar we zouden het zo weer doen! Je moet er toch niet aan denken wat er anders met deze lieverd gebeurt zou zijn.......Nu gaat hij een gelukkig leven tegemoet bij zijn nieuwe baasjes!