Het liep allemaal niet lekker en de omstandigheden zaten ook niet mee. Vervelende en verdrietige dingen en dan de pups die het niet redden. Een stukje op haar blog vanuit haar hart voor de honden geschreven deed een bom barsten. Even tegen haar zeggen dat dit bericht verkeerd opgevat werd/kon worden was genoeg geweest maar in Spanje pakten ze het anders aan. De manier die volledig buiten proportie is gegaan had zeker anders gekund en gemoeten.
De laatste jaren met Rineke aan het stuur in Nederland is het allemaal rustig en goed gelopen. Er zijn al veel verbeteringen en ze blijft streven naar meer. Dat is ook hard nodig wil je ook in de toekomst honden in Nederland kunnen blijven plaatsen, zeker zoveel als ACE er op de website heeft. Maar een organisatie die zo met ons kind omgaat daar willen wij niet mee verder, voor ons is de lol eraf en daarom zijn we gestopt.
Ik snap wel dat er nog steeds kwaadwillende mensen zijn die het maar niets vinden dat buitenlandse honden naar Nederland komen en alles aangrijpen en negatief verdraaien om zwart te maken maar de manier waarop e.e.a. gegaan is, kan en mag niet zo. Bovendien hadden ze kunnen weten dat het niet om zwartmaken zou gaan. We hebben al zolang achter de organisatie gestaan, wel altijd kritisch maar zijn voor opbouw en niet voor afbreken gegaan. Spanje is nu eenmaal geen Nederland, je kan het niet vergelijken. De structuur en regels zoals wij die kennen, hebben ze daar niet en het dierenleed is vele malen groter. Maar dat neemt niet weg dat je wel op een normale manier met elkaar om moet kunnen gaan, zeker met stagiaires. Die zijn daar om te leren en te helpen en hebben begeleiding en goede communicatie nodig. Op dit vlak valt nog wel wat te verbeteren.
Lianne is al vanaf haar 12e druk de drijvende kracht achter het opvangtempo. Opvangen is best intensief, zeker de eerste weken dus het opvangtempo zou een stuk lager hebben gelegen zonder haar. Dank zij haar hulp en inzet hebben we wel eens 4 herplaatsers tegelijk gehad.
Met 3 stages achter de rug, elk met een meer dan goede beoordeling (dierenthuis met zo'n 1400 afgedankte dieren, asiel Hof van Ede en een paardenstage en ze mag bij elk zo weer terugkomen) heeft ze heel veel ervaring opgedaan en geleerd. Door de opvanghonden weet ze ook van huis uit al veel over hondentaal en de omgang met honden en over de werkwijze van ACE.
Tja en dan hoor je van Spanje dat het niet lekker gaat en daar kwam de reactie op de blog bovenop...... het kan verkeren. Het heeft meer in de omstandigheden, miscommunicatie en gemis aan compassie gezeten.
Voor Lianne was het schoonmaken van de hokken een makkie na dierenthuis (met 1400 dieren moet je wel efficiënt, snel en goed werken) en dus was ze in Spanje snel klaar. Ook het weer terug doen van de honden in de schone hokken ging haar makkelijk af. Door bij het voeren gebruik te maken van het karretje waar de voerbakken in stonden was ook dat heel vlot gedaan, je hoefde niet steeds terug te lopen om bakken op te halen. Regelmatig heeft ze langer gewerkt dan moest en dat deed ze met plezier. Ze had dus tijd over wat ruimte gaf om anderen te helpen en om veel foto's te maken van de honden voor de adverteerders om zo hun kans op een fijn thuis te vergroten. De bedoeling was in de 9 weken van alle honden in de refugio nieuwe foto's te maken....
Ramanda, een lieve, rustige vrolijke hond, heel blij als ze uit het hok mocht
Bruno, een mensgerichte lieverd, groot en wat lomp, net een ruwharige versie van onze Zorro
Risas, blij, actief, speels en ontzettend lief
Pompea, rustig, stabiel en erg lief. Slaat wel aan wanneer ze wat hoort.Elk nadeel heeft ook een voordeel. Lianne kon nu toch mee naar het Dolfinarium, een week geregeld door school wat superleuk en leerzaam was.
Gelukkig kan ze het gebeuren heel goed relativeren. De honden waren leuk, het was gezellig samen met de andere stagiaires, het weer was lekker, de omgeving mooi en ze heeft in de refugio geholpen, iets wat ze al 5 jaar heel graag wilde. De laatste dagen heeft ze het heel gezellig gehad met Flora erbij, die al een jaar lang werd gevolgd op de website en haar favoriete hondje was.
Het is even omschakelen, na 5 bijna 6 jaar vrijwilliger te zijn geweest. Ik was al voorbereidingen aan het treffen voor de opvang van mama Mavin en de 2 overgebleven pups, die als eerste bij ons in opvang zouden komen en aan het einde van de stage met Lianne mee terug zouden vliegen maar dat gaat nu niet door, jammer maar het is niet anders.
We gaan wel door met opvangen, bij ACE zijn we destijds erin gerold door de adoptie van Zorro en er verder bij gebleven. Nu gaan we eerst eens rustig oriënteren en kijken welke kleinere organisatie het goed geregeld heeft en bij ons past. Voorlopig hebben we Sem nog, hij gaat goed vooruit maar is naar andere honden tijdens de wandelingen nog niet goed genoeg om al een fijn thuis voor hem te zoeken. Hij is verreweg de moeilijkste opvanghond tot nu toe. Maar dat geeft niet, hij is verder erg lief, zit ons niet in de weg en heeft het wel naar zijn zin bij ons. Bovendien is het heel leerzaam voor ons, we proberen van alles om te kijken hoe we hem het beste kunnen helpen, van clicker, TTouch tot Cesar Millan ;-)
