In het weekend 9/10 februari was het prachtig weer. De honden veel buiten, lekker spelen en op een botje knagen. Ook veel gewandeld en nog apart met Susie gefietst omdat ze nu met al die vogeltjes niet meer los kan en toch haar energie een beetje kwijt moet. Heerlijk na 2 weken geveld te zijn door de griep. Vooral Paco en Susie kregen niet genoeg beweging en waren daardoor zo druk en aanwezig. Maandags ga ik weer werken. Bij thuiskomst rond 13.30 uur tref ik een ravage aan in de computer/hondenkamer. Paco had zich met geweld uit de bench gewerkt, het schuifje verbogen. De planten in de vensterbank lagen om, overal lagen cd-tjes, speelgoed kapot gebeten, een matrasje stuk gemaakt, overal lag papier kortom hij had zich goed vermaakt…… Hij heeft duidelijk ‘s morgens wat meer beweging nodig en daarom ga ik voor mijn werk eerst even een klein half uurtje met hem en Susie fietsen. Zolang we geen andere honden tegen komen lopen ze keurig naast maar andere loslopende honden komen bijna allemaal hard blaffend op hen afgerend en dat vindt vooral Susie helemaal niet fijn. Als we gestopt zijn is het al snel goed en kunnen we weer verder.
Susie verdwijnt steeds vaker uit de tuin. We komen er achter dat ze over het hek springt. We verhogen het hek met gaas en nu gaat ze over de schutting. Al die vogeltjes buiten het hek daar moet ze naar toe. Met betongaas ook de schutting verhoogd maar helaas vind ze nog een gaatje onder het hek en daarna nog één naast het hek. We denken dat ze er niet meer uit kan maar …jawel ze springt nu door een gat van het betongaas. Heel knap maar niet handig, dus fijner gaas er overheen. Ze heeft de smaak echt goed te pakken. Ze springt zelfs als ze binnen is over de onderdeur van de buitendeur als de bovendeur met lekker weer open staat. Gelukkig kan ze zover wij weten nu niet meer uit de tuin.
Het fietsen ’s morgens is de oplossing, de druktebollen Susie en Paco zijn een stuk rustiger en er wordt ook veel minder geblaft, ook fijn voor de buren. Rond half 8 laat Lianne alle honden nog een kleine ronde uit. Donderdag 14 februari gaat het mis. Paco gaat bij het aanlijnen na de wandeling ineens in volle vaart op weg naar huis. Hij moet een drukke weg over en wordt aangereden, door de klap gelanceerd en schuift nog heel wat meters door over het asfalt. Hij heeft enorm geluk gehad en heeft alleen een zwaar gekneusde achterpoot. Hij krijgt pijnstillers van de dierenarts en we moeten het in de gaten houden. Geen idee waarom hij er ineens vandoor is gegaan. Normaal luistert hij altijd heel goed en is aanlijnen geen enkel probleem. Bovendien is hij altijd in de buurt van Zorro en die stond ook gewoon bij Lianne. Gelukkig gaat het elke dag wat beter en gebruikt hij zijn poot steeds meer. Lianne durft hem alleen niet meer los te laten en houdt hem met uitlaten nu veilig aan de rollijn.
17 februari wil Paco zo graag mee met wandelen dat ik hem toch maar mee neem. Hij blijft wel aan de rollijn maar trekt nog behoorlijk ondanks zijn zere poot. We lopen een kleine ronde en hij vindt het heerlijk.
Susie gaat best goed, ze mag nu met wandelen ook los en blijft redelijk in de buurt. Voor Paco maken we niet zulke lange wandelingen maar blijven we een poos op dezelfde plaats. Dan rent ze in de omgeving achter vogeltjes aan of gaat op zoek naar muisjes. Af en toe komt ze zelfs bij ons. Als we verder gaan komt ze niet meteen mee maar vaak zie je haar dan ineens voorbij komen. Ze volgt ons dus wel al is het op afstand. Het aanlijnen is het lastigst, ze komt niet bij je als je roept. Maar tijdens het wandelen komt ze af en toe tussendoor wel langs en dan geef ik snel de andere honden wat lekkers en vaak komt zij dan ook even wat halen. Halverwege de terugweg lukt het meestal wel haar op die manier weer aan de lijn te krijgen.
Woensdag 20 februari:
Met Paco gaat het gelukkig steeds beter, hij gebruikt zijn poot steeds meer. Hij rent nog op 3 poten maar kan dan toch enorm hard en ook graven is geen enkel probleem. Je ziet met rennen bijna niet dat hij zijn poot dan niet echt gebruikt. Rustiger lopen doet hij al wel weer op 4 poten.
graven…..ze kunnen er geen genoeg van krijgen.....
Guusje doet het prima, ze is altijd bij je in de buurt te vinden. Het is een gezellig en vrolijk hondje. Er is wel belangstelling voor haar maar nog steeds niet het juiste thuis. Af en toe probeert Tommie haar uit te dagen om te spelen maar geeft het al gauw op, Guusje heeft alleen aandacht voor baasjes.
