De kinderen spelen op de enorme zandbult, op het eind van de wandeling blijven we daar even. Ineens is Zorro weg en horen we hem blaffen. Suus gaat meteen naar hem toe. We weten meteen hoe laat het is, wilde zwijnen..... Omdat Zor op dezelfde plek aan de rand van het bos blijft blaffen gaan we voorzichtig kijken, de kinderen en Fino blijven op de bult. Fino wil met ons mee en regelmatig horen we hem protesteren.
Suus komt wel meteen naar ons toe maar Zor zit een joekel van een zwijn met jong aan te blaffen. Hoewel moeder zwijn steeds naar hem uitvalt blijft hij ondanks mijn roepen met het uitdaagspelletje doorgaan. Omdat ik wat dichterbij kom gaat de zwijnen lopen maar hij gaat er achteraan. Heeft hij zulke grote oren maar luisteren ho maar..... Omdat het geen zin heeft te volgen gaan we terug en niet veel later komt Zorro zelf weer aanlopen. Wat hij toch met die beesten moet, geen idee..... koeien en paarden laat hij wel met rust. Sinds ze een groot deel bos gekapt hebben om er zandverstuiving van te maken zitten de zwijnen bij de wegen en parkeerplaatsen. Het is te hopen dat ze als er weer jongen worden geboren dieper in de bossen blijven.
Zorro en Fino spelen regelmatig samen, er zit wel wat machtsstrijd bij. Fino is aardig dominant maar Zorro is lichamelijk groter en sterker. Het is leuk om naar te kijken. Suus doet deze keer niet mee maar bekijkt het lekker lui vanaf de trampoline.
Als de buren met gereedschap in de tuin bezig gaan, wordt Fino weer onrustig. Dat soort vreemde omgevingsgeluiden is nog wennen voor hem.
Zondag wandelen we bij de Rijn, ook de eerste keer voor Fino. Lekker uitwaaien, rennen en spelen. Suus luistert totaal niet en gaat haar neus achterna maar Fino blijft goed bij ons.
