De pups zijn er, ze zijn prachtig en heel lief. Ze zijn van 15 mei, dus bijna 5 maanden oud. De kennismaking met onze honden verliep nogal luidruchtig. Gelukkig was het nog niet zo heel laat in de avond. Ze zijn bang van onze honden en samen gingen ze al blaffend in de aanval. Zorro negeerde ze, Tommie zat veilig bij Lianne en Suus die normaal behoorlijk praatjes heeft verstopte zich achter de picknicktafel. We zijn eerst maar even gaan wandelen zodat ze wat aan elkaar konden wennen. Onder het lopen bedachten de kinderen namen voor ze: Scooby en Spot.
Het wandelen ging super maar eenmaal thuis gingen ze verder waar ze bij aankomst gebleven waren. Daarom de pups maar in de bench gedaan en onze honden in de kamer met de deur dicht zodat we allemaal rustig konden slapen. Heel vroeg in de morgen had één het behoorlijk benauwd, de pups hebben kennelhoest. Omdat de antibiotica kuurtjes pas morgen verstuurd worden geef ik ze eerst maar kinderhoestsiroop en dat helpt goed. Overdag merk je er eigenlijk niets van alleen vroeg in de morgen dan is de hoestsiroop kennelijk uitgewerkt.
Suus is over haar angst heen en is begonnen met opvoeden. Dat is hard nodig want de pups hebben echt geen manieren. Suus doet het op een rustige maar heel duidelijke manier. Al snel hebben ze respect voor haar. Ze heeft het er maar druk mee want elke keer als Tommie of Zorro overeind komen gaan de bengels er blaffend op af. Suus springt er dan tussen en zorgt ervoor dat ze stoppen. Zorro blaft ze af en toe wel weg maar corrigeert niet met als gevolg dat ze op een afstand naar hem gaan staan blaffen. Tommie snauwt ze wel weg maar de pups zijn niet onder de indruk van hem, ze zijn bijna even groot en met z'n tweeën dus ook Tom is blij met de hulp van Suus.
Scooby en Spot zijn aan de magere kant. Ze krijgen 3x per dag puppiebrokken maar ze plassen en poepen wel heel erg vaak. Je moet er snel bij zijn want ze eten de poep zo weer op ...... jakkes. Het is lastig zindelijk worden zo, 's nachts in de bench redden ze het ook niet. Kennelijk zijn de brokken te zout en daarom gaan we eerst maar eens over op vers voer. Dat gaat super, ze drinken nu normaal en de bench is meteen na de nacht schoon, ideaal dus. Het is nu ook makkelijker poep eten te voorkomen.
Mensen groot en klein, verkeer en dingen zijn geen probleem voor ze. Hoewel het nu naar onze honden toe beter gaat, blaffen ze nog op elk geluidje dat ze horen. Zien ze met wandelen een vreemde hond dan willen ze die blaffend tegemoet rennen. Ook als je één aan de lijn houdt gaat de ander toch. Het is dus opletten geblazen.
Vrijdag gaan we wandelen bij de Rijn en naast het pad staan paarden. Het kost mij moeite om de pups tot bedaren te krijgen. Hoe groter hoe enger blijkbaar en toch gaan ze in de aanval. Veel te gevaarlijk en daarom blijf ik ze corrigeren tot ze rustig zijn. Op de terugweg zijn ze gelukkig al met lekkers af te leiden.
